Masama ang loob ko. Hindi ko alam kng tama ba itong nararamdaman ko o bunga lang ng ika nga madalas naming gamiting terminolohiya – ‘series of unfortunate events’.
I am a very opinionated person. I always say what’s on my mind and what I feel in the best way I can para hindi lang basta sinabi mo. Para tumagos. Magkasilbi ang mga salitang binibitiwan ko. I couldn’t define if having an expressive personality is a blessing or a curse. Kasi 11 out of 10 na argumento, pagtatalo, tampuhan, pagkakagalit at paghihiwalay, ikaw ang lumalabas na masama. Ikaw ang may kasalanan, ikaw ang kontrabida.
Hindi ko alam kung hanggang kailan ko pa kayang sabihin na wala akong pakielam sa mga sinasabi ng mga taong ga- lugaw ang utak. Walang pakielam meaning, I won’t do anything about it. I would not defend; I would not explain myself to these creatures. Gaya ng palagi kong sinasabi, people who doesn’t matter will mind; and people who does matter won’t.
Pero, hindi porket sinasabi kong wala akong pakielam, hindi na masakit. Lalong lalo na kung walang katotohanan ang mga binabato nila sayo. Sila na wala namang karapatan at wala namang mga alam sa totoong nangyayari.
Mahirap man tanggapin para sa inyong makikitid ang utak pero totoo na kaming mga kontrabida, may damdamin din, naargabyado din, nasasaktan, napapagod.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment